دیوانه باران زده

سهراب ،
گفتی چشمها را باید شست ! شستم ولی.....

 گفتی جور دیگر باید دید! دیدم ولی.....

 گفتی زبر باران باید رفت ! رفتم ولی

او نه چشم های خیس و شسته ام را ،نه نگاه دیگرم را هیچکدام را ندید .

فقط در زیر باران با طعنه ای خندید و گفت : دیوانه باران زده